Adžijin most

Po mišljenju brojnih posjetioca Bjelopavlića, u Mijokusovićima na riječici Sušici, obrastao u šiblju, krije se, jedan od najljepštih kamenih mostova ovog kraja - Adžijin most. Ovaj most se nalazi na staroj trasi karavanskog puta, koji je od Skadra preko Duklje vodio do Nikšića. Izuzev zapisa koji svjedoče da potiče iz turskog perioda, o godini njegove gradnje nema preciznih podataka, kao ni o Adžiji koji ga je gradio.

Adžijin most visoko je izdignut iznad Sušice koju premoštava, ima jedan luk i neobičnog je izgleda. Urađen je od fino klesanog kamena. Uprkos tome što sada gotovo niko ne prelazi preko njega, posjetioci i prolaznici primijete most i pored njega se fotografišu.  Ljepota mosta se ne može sakriti, uprkost činjenici da je prekriven dračama, šibljem i travom podsjećajući prolaznike na neka daleka i istorijski teška vremena za stanovnike ovoga kraja.

Spuška tvrđava

Spuška tvrđava sa tabljom se nalazi u neposrednoj blizini Danilovgrada u gradiću Spužu. Ovo utvrđenje su pod nadzorom Hodaverdi paše podigli Turci prvih godina XVIII vijeka. Spuška utvrda predstavlja fortifikacijsko remek-djelo. Nepoznati arhitekta utvrde je očito vrlo pažljivo proučio konfiguraciju strmog brda, koje ima jedini prilaz sa jugozapadne strane.  Prilaz je tako vješto zaštićen i nepovoljan za napadače.

Utvrda se nalazila na površini od 1400m2 uključivala je kule, jake bedemske zidove i prilazni put, kapije, kuće za dizdara, prostore za boravak straže i sl. Utvrđenje je nastalo iz razloga dugih i upornih nastojanja Crnogoraca da se otrgnu okupaciji Turaka, prekidajući ratničke turske kolone koji su plijenili njihove trgovačke kanale i diplomsku poštu. U podnožju glavice i na granicama naselja izgrađene su jake gradske kapije: Adska, Burumska i Alijagića kapija, kao i zaštitne kuće sjevernim obodom spuškog polja.

Centralna utvrda sa moćnim zidinama širokim oko 1,20 m nalazi se na samom vrhu. Dugačka je oko 90 metara i široka od 13 do 20 m. Od njega se na južnoj strani ka podnožju u cik-cak liniji nastavljaju pomoćne zidine sa kulama, dok se jedna pomoćna zidina nalazi  na istočnoj strani.

Pogled sa tvrđave okružene ravnim zemljištem je posebno lijep. Sa visine od oko 100 metara pruža se prostran vidik na sve okolo. Na zapadu se nalazi brdo Maljat sa kojeg se od iskona vadi bijeli kamen. Tri kilometra prema sjeverozapadu je Martinićka Gradina u čijoj pozadini počinju piperske strane. Vizuelna kontrola je jednako dobra i prema jugu i istoku. Idealna preglednost ove tvrđave omogućuje cijeli sistem manjih utvrđenja, fortica i kula.

 

Martinićka gradina

Martinićka gradina - Lontodokla, se nalazi na zaravni brda, na ivici Bjelopavlićke ravnice. Iako je samo djelimično istražen ovaj kompleks, prema mišljenju pojedinih stručnjaka, predstavlja urbanu stukturu srušenog dukljanskog grada – Lontodoklea, koga pominje vizantijski car Porfirogenit u X vijeku. Gradina predstavlja vrh jedne Glavice, opkoljene spoljašnjim bedemima, u okviru koje se identifikuje nekoliko kula sa glavnom kapijom i asocira na građevinu tipa srednjovjekovnih kastela. Ostaci arhitektonskog kompleksa vjerovatno su nekada predstavljali razvijen rimski kastrum tj. vojno utvrđenje državne egzistencije Duklje na čijem je temeljima formiran ranosrednjovjekovni grad.

U zapadnom djelu utvrđenog prostora ruševine jednog kvadratnog objekta asociraju na građevinu tipa kastela. U sjevernom djelu šireg prostora Gradine nalaze se ostaci monumentalne trobrodne crkve nakon čijeg arheološkog istraživanja su otkriveni brojni fragmenti preromantičke reljefne kamene plastike tj. trobrodna crkva (bazilika) posvećena Sv. Arhangelu Mihailu.

Spomen dom ” Martinićka bitka ”

Spomen dom Martinićka bitka sagrađen je krajem XX vijeka u znak poštovanja i tradicionalnog naslijeđa na prostoru gdje je u rano jutro 11. jula 1796. godine vođena Martinićka bitka.

Martinićka bitka predstavlja jednu od najslavnijih pobjeda u crnogorskojj viševjekovnoj istoriji ratovanja koja je opredjelila sudbinu Crne Gore i zahvaljujući kojoj je Crna Gora  udarila temelj savremene države, odolijevajući nepovoljnim vremenima, bitkama i ideologijama.

 

Spomenik na Lazinama

Spomenik na Lazinama je podignut u znak sjećanja na 52. omladinca (od kojih 24 žene) koji su strijeljani od strane njemačkih okupatora i domaćih izdajnika jutra 22. jula 1944. godine na Lazinama.

Ispod spomenika -  dominantna stojeća figura žene u bronzi, visine 5,5 m, na postamentu od metra ispisan je tekst “Nema pobjede bez žrtava, nema slobode bez krvi”. Ograđeni kompleks je otvoren je 1963.godine. Sa prednje strane, kompleks je ograđen kovanom ogradom čiji detalji prikazuju puščane cijevi, pištolje, okove. Do spomenika vodi popločana staza, a u blizini se nalazi i nekoliko klupa.

Spomenik je rad poznatog vajara Draga Đurovića. 

Most Jelene Anžujske

Most Jelene Anžujske udaljen je 5 km od Danilovgrada. Ovaj most je poklon Jelene Anžujske (kraljice Srbije,  žene kralja Srbije - Stefana Uroša I Nemanjića (1245.)).

Kraljica Jelena Anžujska je ostavila je veliki trag u srpskoj istoriji. Bila je prva žena u srpskoj srednjovekovnoj književnosti kojoj je posvećeno žitije. Anžujska je od crkve dobila kult i proglašena je sveticom.  Prema nekim izvorima rođena je 1236. godine kao Jelena Anđelina, od oca mađarskog plemića Jovana Anđela i majke francuske plemkinje Matilde de Vjanden. Jelena je neko vrijeme bila vladarica Zete, Travunje, Plava i Poibarja. Postala je i redovnica u crkvi svetog Nikole u Skadru, koju je dala sagraditi, i u kojoj je umrla. Iza slike svetiteljke i pobožne kraljice Jelene, nalazi se jedna snažna ličnost koja otkriva karakter vrlo “posebne” koji nikako ne spada u šablon srednjovekovne žene.

Speleološki lokaliteti

Iako na području opštine Danilovgrad postoji preko 27 pećina, od njih su samo neke istražene. Najpoznatije su: Studendula i Bojanova pećina na Garču, Vilina pećina na Liscu, Pišina pećina u Brijestovu, Babljača u Martinićima, Baćarica i Tisovača u Vinićima, Dimiguza kod Međeđe, Kljunača, Javorača i Hajdučka pećina na prostoru Pavkovića i Vražegrmaca, Patalina u Pješivcima.